در مرحله ي اول مثل صدا و سيما که دم انتخابات براي جذب بيشتر مخاطب، دوتا خانم بدحجاب هم نشان مي‌دهد، کمي از مهرباني خدا بگوييد و بگوييد خدا کسي را به خاطر دو نخ مو عذاب نمي‌کند.
البته در اين لحظه به پسرهايي که مثل اروپايي ها چشم و دلشان سير نيست که به خانمي در کما چشم داشته باشند و با همان موها به گناه مي‌افتند، فکر نکنيد. چون ممکن است عذاب وجدان بگيريد. البته بهتر است کلا فکر نکنيد. روشن‌فکري، فکر لازم ندارد. مي‌توانيد براي محکم‌کاري هم با يکي از معروف‌هايشان عکس بگيريد که خيلي در چهره‌سازي تاثير دارد.
در مرحله ي دوم به بهانه‌ي کم کاري افراد و ادارات و ارگان ها، از حکومت انتقاد کنيد که انصافا نان در همين کار است؛ چون اگر حکومت در کار ايشان دخالت کند مي‌توانيد به آن بگوييد ديکتاتوري و اگر نکند مي‌گوييد مملکت صاحاب ندارد. حواس‌تان باشد يک وقت اين روش را در ممالک خارجه انجام ندهيد، که چون آن جا آزادي بيانشان را صادر کرده اند، چيزي برايشان نمانده و احتمالا بعد از اين کار، وقتي عرب ني انداخت، ني‌اش به خاکستر شما که در آنجا ريخته خواهد خورد.
در مرحله ي سوم متوجه خواهيد شد که فالوئر بيشتر در گرو اين‌است که به ملت بگوييد برو هر کاري خواستي انجام بده ايشالا خدا مي‌بخشه. نام اين کار را هم بگذاريد اسلامِ رحماني و مخالفينش را متحجر و وحشي بناميد و همان طور که گفتم اصلا به اين فکر نکيد که اين ديگر اصلا اسلام نيست و شده همان بهائيت يا مسيحيت کنوني!(فوت کوزه گري اش همان کلا فکر نکردن است.)
در مرحله ي بعد(اگر نيستيد در همان مرحله قبل روشن فکر شده ايد، نيازي نيست با اين حرف ها مجبور به تست الکل و سطح هوشياري شويد) گامي فراتر بگذاريد و از آدم‌هاي خز داعش‌طور تعريف کنيد و سر مخالفان‌شان داد بکشيد. مثلا بگوييد مدافعان حرم وحشي هستند و داعشي ها که گناهي نکرده اند، فقط گول خورده اند و بگوييد اگر آنجا بوديد بر جنازه ي آن ها هم نماز مي‌خوانديد. بگوييد، نترسيد. در اينگونه مواقع، معمولا در پاي سخنراني شما به ذهن کسي نميرسد که بپرسد: «خب عمو! اين چه وضع اسلام رحمانيه که داريد؟! چطور با داعش اونطور، با غيرداعش اينطور؟!»
بعد از اتمام اين مراحل شما احتمالا در جامعه مومنين به عنوان يک تفکر ناجور معروف ميشويد، اما مهم نيست. چون مشهور شده ايد! برادر حاتم طايي هم وقتي ديد نمي‌تواند مثل برادرش با کَرَم مشهور شود، در چاه زم رم ادرار کرد و بطور موفقيت‌آميزي مشهور شد. اصل شهرت مهم است، بقيه‌اش حواشي است.
درباره این سایت